Een lumineus idee, al zeg ik het zelf: aanschaf van een rolstoelauto. We constateren dat het in en uit stappen in de auto in toenemende mate problematisch is. Ze ziet het niet goed en begrijpt vaak niet meer wat er van haar wordt verwacht. Ik merkte aan mezelf dat ook ik angstig werd: gaat het wel goed, lukt het haar nog wel… wat als ze niet meer mee kan in de auto en we daarmee samen helemaal niet meer mobiel zijn. Vandaar het idee: we schaffen een tweedehands rolstoelauto aan. En welaan: vandaag zijn Vincent en ik op pad gegaan en zowaar geslaagd. Een rolstoelauto (Renault Express) uit 1995 aangeschaft met 61000 km op de teller en in een mooie staat! De auto ‘knielt’ waarna je een plateau uitklapt aan de achterzijde van de auto, waarop je de rolstoel naar binnen rijdt. Ook een grappige gedachte: op haar 44e jaar kopen we een auto voor haar. Het voelt goed. De auto staat dadelijk bij het Thomashuis en wie wil kan er met See mee wegrijden. Vrijheid! Ik vertel haar enthousiast over deze aanschaf. Ze kijkt me glazig aan. Ik moet als bewindvoerder deze uitgave van meer dan € 1.000,- (het kost € 3.950,-) melden bij de kantonrechter. Zojuist gedaan: zou hij of zij er net zo blij zijn als wij? Vast wel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten