17 mei 2012 Caravan

Vroeger gingen wij met de caravan op vakantie. dat wil zeggen: vanaf 1978. Toen is het huis op wielen aangeschaft. See was dol op de caravan. Zo dol, dat ze bij elk caravan die ze zag als wij niet op vakantie waren zei ‘die gaan terug naar huis’, om daarmee haar eigen frustratie over het zelf niet op pad zijn te verzachten. Op campingfoto’s uit onze jeugd zien we haar; met twee stokbroden onder de arm op een Franse camping, badmintonnend bij de voortent en jeu-de-boullend op een speelveld. Na het overlijden van mijn vader in 1982 is er weinig meer gekampeerd. Vincent heeft de caravan nog wel eens gebruikt, maar nu is onze sleurhut aan Helma en Kees geschonken en zo stond ie dus ineens voor het Thomashuis. Een jaren 70 icoon vol bruin en oranje. Van de zomer, wanneer ik weer mijn levensloopverlof opneem en veel bij See zal zijn, heb ik in onze oude caravan een heerlijk klein eigen huisje. Heerlijk, dit icoon uit mijn jeugd vol zoete herinneringen naar een samen zijn, ooit. Ik verheug me er op. Wie had dat ooit gedacht: terug naar mijn jeugd in het wonder op wielen.