vrijdag 13 april 2012

8 april 2012 Ik voel, dus ik ben

Dit is de fascinerende titel van een TV programma van de filosofe Stine Jensen. Fascinerende titel; waar ook. Als ik mijn huidige leven of dat van het afgelopen jaar beschouw geldt het zeker. Ik voel, dus ik ben. Meer dan het gebruikelijke ‘ik denk, dus ik ben’. Het is eerste Paasdag, midden in de nacht. See slaapt deze nacht met ons bij mijn moeder. Terug in de tijd en terug naar een voor haar vertrouwde veiligheid. Vanavond lag ze te slapen op de bank. Ronkend. En zojuist heeft ze, tegen mij aangeleund, uit de Heidi beker wat sap gedronken. Ik heb haar in haar pyjama geholpen en haar tanden gepoetst. Vervolgens heb ik haar naar en op het toilet geholpen en haar gezicht met zalf ingesmeerd. Ik heb haar in bed geholpen en geknuffeld voor het slapen gaan. Al met al geen twijfel mogelijk: ik voel, dus ik ben. Dicht bij mezelf en dicht bij haar. Dicht ook bij het dwingende en verdrietige besef van aftakeling. Genoeg om over na te denken, maar op de eerste plaats veel voelen. En dat is goed. Ik ben. Hier en nu. Heel veel Zijn.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten