26 maart 2012 Nevel

Ik ben bij de opera. Met een dierbare vriendin heb ik al jaren een abonnement op De Nederlandse Opera in het muziektheater in Amsterdam. Een prettig traditie. Altijd weer bijzonder. Vanavond staat Deidamia op het programma. Een vier uur durend epos over de Griek Achilles, op muziek van good old Händel. Fijn! In deze opera is er een zin die ons beiden treft: “de nevel rond het noodlot is voor mensen ondoordringbaar”. Tegelijk kijken we elkaar aan; wat een prachtige en rake zin. Hoe waar! Hoe troostrijk ook, op een bepaalde wijze. Nevel. Ik heb vaak het gevoel dat ik daar midden in zit. Een ‘wattenhoofd’ vol met waarom vragen. ‘Nevel’ is ook een mooie metafoor voor See haar situatie. Dichtbij en ver weg tegelijkertijd. En daarmee ook ondoordringbaar èn transparant, wanneer je er in gaat – stappen zet en er onderdeel van wordt. Die zin blijft dus nog lang hangen. En nu ik het heb opgeschreven is de nevel voor altijd verbonden met de opera; met deze avond. Ondoordringbare nevel. Licht en zwaar.