20 april 2012 Ben jij mooi

Ik ben iets te laat. Gisteravond naar het theater geweest en een drukke werkweek gehad. Dus deze vrijdagochtend slaap ik door de wekker heen en rijd ik uiteindelijk pas om half tien uit Utrecht weg. Het is rustig op de weg. Met een muziekje aan rijd ik richting Tilburg. Quality time: wat mijmeren, mooie vergezichten en zo nu en dan een zonnetje. Zo bereik ik om een uur of elf het Thomashuis, waar See gewassen en uitgerust op mij zit te wachten. Ze is blij. Als ik binnenkom neemt ze op en zegt ‘ben jij mooi’. Een verrassende uitspraak die ontroert. Haar besef van mijn komst en haar oog voor schoonheid is nog goed aanwezig. Dat is fijn. Mijn lichte kleding deze dag en wellicht mijn blijdschap om haar te zien merkt ze op. Ze weet er zelfs nog taal aan te geven. Zich uiten over iets wat ze als plezierig ervaart. Wat ben je mooi. Hoe vaak zeg ik dat eigenlijk. Een leermoment. Dank je See.