14 april 2012 Daar pijn

We zijn bij Karin, de Mensendiecktherapeute. Vlak voor we naar binnen gaan moet See plassen. Als we op het toilet zijn komt Karin de wachtkamer binnen en speelt het spel... ‘waar is See nou’... See giert het uit, als een driejarige met wie je ‘Kiekeboe’ speelt. Eenmaal in de behandelkamer op de behandelbank gaat Karin aan de slag. See laat het zich wel gevallen en werkt zo nu en dan mee. Tot haar gezicht betrekt: de pijngrens is overschreden. Zoveel is zichtbaar. De rechterheup is vaak haar pijnplek. Een plek die van oudsher al ‘zwak’ is; waar ze al veel langer en vaker pijn heeft. Karin vraag aan See om met haar hand aan te wijzen waar het pijn doet. De vraag is duidelijk, maar See blijkt niet in staat om haar hand (letterlijk) op de zere plek te leggen. Ze ‘maait’ wat met haar linkerhand mijn richting in, van haar lichaam af. Herhaling van de vraag heeft hetzelfde tot gevolg: er is pijn, dat geeft ze aan, maar ze kan niet aanwijzen waar. Daar pijn. Zeg me waar. Het klinkt zo simpel. Voor haar niet meer.