19 februari 2012 Ik zie je graag

We gingen uit eten: naar het Pannenkoekenhuis in Oisterwijk, ter ere van de verjaardag van See haar beste vriendin. Samen woonden ze jarenlang in dezelfde woongroep op de instelling. Tot voor kort zaten ze ook in dezelfde dagbestedingsgroep. See heeft zich verheugd op het etentje, al was ze gedurende de dag wel steeds kwijt wie er ook weer jarig was en wat we ook al weer gingen doen. Maar goed. Eenmaal daar, na een middagslaap van twee uur, was alles goed. See overhandigde haar cadeau, zat er genoeglijk bij en genoot (in stilte) van de avond. Haar jarige vriendin (ook Down) was helemaal jarig: bij het in deze setting voorspelbare ‘verjaars-binnen-vuurwerk’ ging ze ‘als een militair’ – aan tafel - in de houding staan en liet het ‘Lang zal ze leven’ vergenoegd tot zich komen (in de houding!). Ik hielp See met alles: aan tafel zitten, eten, drinken, naar toilet gaan, jas aan/uit, lopen. Ze was er blij mee en ik ook. Zij genoot en ik ook. Terug naar de auto hield ze me stevig vast. Zij ziet in het donker vrijwel niets meer. Ik wel. Ik zie haar. Graag.