17 februari 2012 Alert

Half leeg of half vol. Het is een vraagstuk met dagkoersen. Vandaag nemen we het laatste perspectief. Het is weer vrijdag. Ik ben de hele dag met See op pad. En ze is (zij het met tussenpozen) heel alert. Bij binnenkomst begroet ze me uitbundig. In de auto geniet ze met volle teugen van Jan Smit. Bij Karin, de Mensendieck therapeut, werkt ze opvallend goed mee, en dat is wel eens anders! Karin draait haar been omhoog en See moet lachen. Als ze alert is, is er ook minder weerstand in haar lijf en wordt de behandeling direct een stuk soepeler en effectiever. Bij het weggaan nemen Karin en See innig afscheid van elkaar. Even later, bij de opticien, is ze tevreden met haar nieuwe bril. Bij het vertrek daar zegt ze monter ‘bedankt hè’. Eenmaal buiten reflecteert ze daar nog even op met de mededeling aan mij ‘ik zei dank je wel’. Toch wel bijzonder en knap. Eenmaal bij onze moeder eet ze haar brood en gaat vervolgens tevreden even naar bed. Ze is moe, en buiten dat: we gaan vanavond uit eten en dan is het wel zo fijn om uitgerust te zijn. Dat snapt ze. Kortom: we pakken het half vol en genieten daarvan. Alertheid. Niet altijd meer vanzelfsprekend. Integendeel. Meer dan half vol vandaag.