10 februari 2012 Thuis

We hebben vandaag een kwartaalevaluatie, Helma – Kees en ik. Balansen dus. See zat er bij en vangt woorden op, die niet direct doordringen. Anderzijds vangt ze toch meer op dan we denken, dus enige voorzichtigheid is geboden. Zo nu en dan kijkt ze me aan en tot twee keer toe vraagt ze ‘of we naar huis gaan’. Dat is lang geleden. Toen ze in de instelling woonde was thuis het synoniem voor ‘bij mama’. Maar sinds de verhuizing werd thuis het Thomashuis. Naar huis als een duiding van ‘naar mama’ is van lang geleden. Maar wellicht past dat in het proces. En vandaag spreken we hier over: over het proces dat de laatste maand toch weer een heviger achteruitgang laat zien. Haar tred en motoriek wordt zichtbaar moeizamer. Haar taal wordt steeds armer. Haar bewustzijn wordt ‘doffer’. Ze keert terug: terug naar waar het leven mee begon. En als zij tevreden is, is het zo goed. Steeds dichter naar de bron, in het hier en nu. Thuiskomen bij je moeder. ‘Hé lief meisje, ben je daar weer, kom maar lekker hier, thuis bij mama’.