16 november 2011 Op de terugweg

Gisteren hadden we een groot overleg op het Thomashuis. Eigenlijk meer een training, waarbij Kees, Helma, medewerkers Thomashuis, medewerker dagbesteding, Vincent, mama en ik samen aanwezig waren. Aanleiding voor de bijeenkomst was dvd-observatie van See door Visio, de organisatie voor mensen met een visuele beperking. Zij hadden beeldopnames gemaakt van See, in haar thuis- en werksituatie. Deze beelden bekeken we, en we kregen daarmee inzicht in haar visuele beperking. En die is fors. Visio had een bril gemaakt die laat zien wat See nog ziet. Schokkend. Een wonder dat ze zich dan nog zo staande houdt. En daar speelt de Alzheimer dan nog keihard doorheen. De verstoorde informatieverwerking, naast haar visuele beperking, is angst-aanjagend. Niet zien, niet snappen, niet weten. Ga er maar aan staan. We keken en bespraken hoe haar optimaal te ondersteunen. De orthopedagoog van Visio opende met een statement: See is op de terugweg. Nabijheid is voor haar cruciaal. Vandaag is de sterfdag van onze vader. See en hij waren dol op elkaar. Veel te jong en te vroeg is hij overleden, nu 29 jaar geleden. Soms geeft ze aan dat ze hem mist. Haar terugweg is ook een heenweg. Een troostrijke gedachte.