29 april Genoeglijk

Genoeglijk zitten we samen op een bankje, in de zon. Het is daags voor Koninginnedag en in Londen trouwt prins William met zijn lief Kate. Wij eten een broodje: zij in de rolstoel en ik er naast. Hoewel op steenworp afstand een groep doedelzakspelers kabaal maakt laat zij zich niet niet afleiden. Het broodje heeft alle aandacht en daarbuiten is niets tot heel weinig. Appelsap met een rietje en een ijsje toe. Life is beautiful. Ze zit er tevreden bij en daar word ik dan weer tevreden van. Een droste-effect in tevredenheid. Prima toch. Maar het is inmiddels een wankel evenwicht. Na een mobiel telefoongesprek met haar moeder (ik laat haar vaak even bellen) is de energie op. In de ruit van de etalage tegenover ons zie ik haar gezicht betrekken. Ik kijk naar haar en daar rolt een eerste traan naar beneden. Het huilen zet zich om in verdriet en met een ‘ik mis papa’ verwoordt ze haar ongenoegen van dat moment. Ik beweeg mee. Probeer respectvol haar verdriet te erkennen en tegelijkertijd haar af te leiden. Geeft niets lieverd. We gaan zo weer lekker naar het Thomashuis. In diepe slaap en ronkend als een oude machine laadt ze haar accu even later op. Ik zit er naast en lees de krant op mijn i-pad. Een huiselijk tafereel. Genoeglijk.