24 juli 2011 Oplaadbaar

Ik zoek steeds naar beelden om wat ik bij See zie te duiden. Zo zie ik See haar energie verliezen en moest denken aan een oplaadbare batterij die steeds moeilijker oplaadt, waarbij ook de noodzakelijke oplaadfrequentie steeds hoger wordt. Neem vandaag. Na het opstaan, ontbijten en douchen is ze uitgeput. En dat is inmiddels geen uitzondering maar standaard. Haar batterij is leeg. Haar handelingen vertragen en ze is sneller uit het lood. Daartegen helpt alleen nog een rustperiode. Even slapen op de bank. We gaan boodschappen doen, wat we combineren met het eten van een ijsje in Lithooien. Ook deze ‘combi’ is voor haar inspannend. De rek is er uit en ze huilt dikke tranen van vermoeidheid. Dus: tijd voor een slaapje. ’s Avonds gaan we naar een pannenkoekenhuis, waar dit patroon zich herhaalt. Zo tegen het toetje is ze te moe om nog zelf te eten. Ik voer haar. Gelukkig weten we ook welke kleine energiestootjes we kunnen geven bij wijze van kortdurende oplossing. Praten over Toosje, de hond, of terugkomen op een telefoongesprek met Kees en Helma. Gevolg: een streepje energie erbij. Pure winst.