21 mei 2011 Naar huis

We rijden door IKEA, op zoek naar een cadeau voor haar 44e verjaardag. De datum van zes juni zit als geramd: daar heeft de Alzheimer nog geen vat op. Deze datum kan ze prima reproduceren. Glunderend. Ik vat het maar op als een goed teken. Dat ze deze datum kent en ook nog zo kan genieten van een aankomende verjaardag. We drinken koffie, eten een broodje en rollen door het Zweedse woonwarenhuis. Vanuit het niets zegt ze ineens: ‘gaan we nu?’. Ze heeft gelijk. De kakofonie van kleuren, geluiden, mensen, is niet bepaald rustgevend. Wel gezellig, als je er van houdt en er tegen kan. Hoe dan ook: haar maat is vol en ze kwam tot een besluit. Naar huis! Ook dit doet me deugt. Dat ze kan constateren dat ze ergens weg wil en dit ook verwoordt. Graag honoreer ik haar verzoek, maar eerst moeten we nog naar de kassa, betalen en de auto terugvinden. Het is niet anders en gelaten doet ze mee. Een uitstapje met twee keer een moment van hoop. Geen slechte score.