13 mei 2011 Hartzeer

Na overleg met de huisarts zit ik vanochtend op de hometrainer, voor een zogenaamde bewegings ECG. De lichte druk op de borst die me zo nu en dan vergezelt, gecombineerd met familiare belasting (mijn vader overleed op 53 jarige leeftijd aan hartfalen) heeft de huisarts hiertoe doen besluiten, in overleg met mij. Ik trap daarom de trappers rond en hang met draden aan een meetapparaat en bloeddrukmeter. Prima om dit te doen, al voelt het ook vreemd. Alsof ik toetreed tot het legioen der bejaarden. Ik moet er ook niet aan denken dat er nu iets met mij gebeurt. Voel me toch ook wel de steunpilaar van mijn moeder en (niet in de laatste plaats) van See. Het cholesterol is goed, dus dat punt is binnen. Ook de uitslagen van deze inspanningsmeting geven op het eerste gezicht geen reden tot ongerustheid. Het is half tien ’s ochtends als ik naar buiten kom en in de auto stap, op weg naar de Hasseltstraat in Tilburg. Het is een mooie dag en See kiest voor een bezoek aan de Efteling. Ze is lief, helder en alert. We krijgen een cd met een liedje over een kikker. Gevat merkt ze op dat ik niet van kikkers houd. Tja, helemaal waar. Met een paar kleine dipjes gaan we soepel door de dag. Ze wil zelfs nog mee naar AH. Druk op de borst? Terug naar huis realiseer ik me: hartzeer. Dat moet het zijn.