Stralend zit ze naast me, op weg met de auto van Berkel Enschot naar Tilburg. Marcel zit achterin. We brengen See naar huis. Het is laat in de middag. Een dag vol fijne momenten:
…als ze (laat in de ochtend) grijnzend en verlegen langs de tafel loopt waar we met de logopedist praten. Ze weet dat het over haar gaat. We horen haar giechelen als ze op het toilet zit. Even later schuifelt ze lachend naar haar kamer. ‘Jullie zijn gek’, roept ze nog vrolijk.
… als ze mijn moeder ziet, waar we lunchen. Ze is blij met de nieuwe broeken die daar liggen en ze eet twee boterhammen en een sneetje krentenbrood.
... als ze een slaapje doet op de bank, en wakker wordt, voldaan en omringd door veiligheid.
… als ze mee door AH schuifelt en even uitrust op het bankje.
En ja, dus als we haar naar huis brengen. Jan Smit op ‘vol’ en zij, wiegend op het ritme en stralend. Ze steekt haar hand, met want, uit en maakt het statement: ‘ik ben blij’. Recht uit haar hart en recht in het mijne. Een parel aan de ketting!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten